Hoeveel pech we hadden?

De roadtrip, het was me er eentje. Of ja ik moet eigenlijk zeggen, het is me er eentje. Ik durf nog niet te zeggen hoeveel pech we hebben gehad want voor je het weet staan we weer aan de kant. Later lazen we in onze reisbijbel dat mankementen aan huurauto's hier heel normaal zijn, fijn.

In Mendoza werden we, na een lange rit, onthaald met champagne en parrilla en nog meer wijn, beste check in ever. Gekletst met veel mensen en tot laat in de nacht wijn gedronken. Hoofdpijn de dag erna maar dit deerde niet, we gingen op ons gemak de stad verkennen.

Dag later reden we een extreem lange rit, we wisten dat we in Cafayate leuke dingen konden gaan doen. We hadden het er dus wel voor over. Dit betekende wel de laatste 200 kilometer in het donker. Steeds maar duimen of er geen paard, koe, hond of ezel midden op de weg zou staan. Rustig rijden dus. Dit moest sowieso want de verharde weg kon ineens doorkruist worden door een rivier, letterlijk. Om alles extra spannend te maken ging het lampje van de motor nog branden, paniek. Mijn paniek werd nog groter toen ik bij een sanitaire stop een soort vogelspin zag, die Nederlandse spinnen stellen toch niet zoveel voor hoor. Gelukkig kroop hij niet de auto in, zag ik na uitgebreide controle. Al met al kwamen we veilig aan in Cafayate! De volgende dag zouden we kijken wat de motor zou gaan doen.

Direct toen we de dag erna de eerste meters reden knipperde het lampje weer. Eigenwijs, en met goedkeuring van de verhuurder na een belletje, rijden we toch door. We gaan naar een prachtige roodkleurige rotsenvallei om wat plaatjes te schieten. Zo'n landschap waarbij je even niet meer weet of je op aarde of op mars bent, heel gaaf! Vervolgens terug naar Cafayate om bij een wijn farm te gaan lunchen en een plaatselijk flesje wijn te kopen voor thuis. We gingen voor vis van de parrilla, het overtrof de chorizo steak van Bariloche niet, maar ook dit smaakte heel goed! Met volle buik richting onze volgende bestemming, Salta. Echter dit het moment dat de motor er klaar mee was en tien kilometer buiten het dorp strandden we. Na tientallen belletjes met de verhuurder, tweeënhalf uur wachten en beloftes dat er een sleepwagen zou komen die ons naar Salta bracht, hebben we baldadig een taxi gebeld en de auto daar laten staan. Pas toen de verhuurder dit hoorde was er ineens toch een nieuwe auto om elf uur savonds, mooie tijd. Helaas moesten we de roadtrip wat aan gaan passen omdat we niet door het donker naar Salta wilden rijden.

Nadat we de volgende dag het achterraampje van de nieuwe auto open deden tijdens ons ritje richting Salta, de zoutvlaktes en gekleurde bergen, protesteerde deze bij het dichtgaan. Dit luidde de tweede autopech in. Zo'n open raam was niet echt handig met de grote stofwolken en regenbuien. Maar goed, hij rijd, zo dachten wij. Of hij de dertigtal haarspeldbochten zou overleven richting de zoutvlaktes was iets waar we niet over durfden te praten totdat we op 4100 meter hoogte kwamen en de grote vlakte in het dal konden spotten. Zo ver als je kon kijken zag je een enorm grote witte plaat die ook echt naar zout smaakte. Je snapt natuurlijk wel dat we het niet konden laten met onze vingers een beetje van de bodem af te schrapen om te proeven. 

Deze ochtend zagen we de gekleurde bergen. Deze waren machtig mooi en de vallei er tussen maakte het nog meer spectaculair. We zaten tussen twee enorm hoge bergketens in.

Nu zijn we inmiddels vijftien kilometer van Salta af, onze laatste stop waar we deze op een vrachtwagen lijkende kar gaan inleveren. Als alles mee zit vliegen we morgen naar de Iguazú watervallen voor onze laatste en hopelijk wonderbaarlijk mooie stop.

De roadtrip was zoals je leest turbulent maar zo ongelofelijk gaaf! Met uiteindelijk zo'n 3300 kilometer op de teller hebben we Argentinië van zuid tot noord kunnen bewonderen. Ik kan je vertellen, dat was mooi!!!! Elke tweehonderd kilometer een totaal nieuw landschap, andere dieren, ander weer. Dit laat die paar tegenslagen volledig wegvagen bij het geluk deze ervaring te hebben mogen beleven! Proberen te beschrijven hoe gaaf het was wordt lastig en gaat mij uren kosten dit jullie inzichtelijk te maken, doe ik dus niet. Neem van mij aan dat wij genoten hebben van deze dagen. Dit zal niet onze laatste roadtrip zijn die wij gaan doen. Alleen dan zou een goedwerkende auto mooi meegenomen zijn, kleinigheidje blijf je houden.