De één na laatste, Santa Marta back to basic

Dit één na laatste stukje schrijf ik al krabbent aan een van mijn zestig muggenbeten op mijn onderbenen en met een slapende Anouk op mijn rechter schouder. We zijn onderweg naar Cartagena. Santa Marta heeft diep jeukende, zeer vermoeiende maar super mooie en gezellige indruk op ons gemaakt!

Bloedheet is het en de taxi brengt ons naar een hostel waar we hopen onze tassen te mogen achterlaten. We gaan niet overnachten in Santa Marta omdat de stad niet bijzonder blijkt te zijn. Wanneer we naar de bus lopen die ons naar Tayrona Park gaat brengen wordt ons dat ook meteen duidelijk. Marktkramen vol rauwe vis en vlees, straten vol puin en allemaal niet afgebouwde huizen. Snel weg met de bus dus. Ik geloof dat Anouk nog steeds wakker schrikt denkende aan die enorme stank die overal op straat hing.

Die dropt ons bij de ingang en we beginnen, door al die drukte, enigzins gespannen aan de hike. Het is een super mooie en zware hike die ons via de jungle naar een prachtig paradijs strandje brengt. Volgens mij enkel lopend te bereiken. Bij deze een bedankje aan onze scouting tijd want de paden zagen eruit alsof er een emmer gigantische stenen op een landschap is gegooid. Hans en Grietje achtige tactieken werden in gezet en kampioen kaart lezen Anouk laat ons nauwelijks afwijken van het spoor. Verborgen talenten worden onthult. Stil staan op het strandje kunnen we niet, al dansend proberen we de muggen van ons met zweet doorweekte lichaam af te schudden. Daar zijn de eerste twintig steken hoppaaaaaaa. Ik denk dat enkel baden in een ligbad deet je zal beschermen maar ja, die optie lag niet binnen de mogelijkheden.

De tent op het strand is mega smerig waar we in gaan slapen. Waarom hebben wij dat stuk gemist waarbij backpackers zeggen dat slapen op dat strand geen feest is??? Wel twee uur is het ons gelukt in dat bloedhete, mega comfortabele tentje te liggen, eruuuuuit! De volgende twintig steken. Om vijf uur snachts zitten we gedoucht en wel op het strand, de zonsopgang treedt in! Wauw wat een mooie, stille plek om de zon op te zien komen. Vervolgens besluiten we om zes uur sochtends het park maar uit te lopen, weer een tocht van tien kilometer door een fantastische omgeving!!! Tayrona park is prachtig alleen de muggen maken dat je er nog lang aan herinnert wordt..

Tijdens deze tochten kunnen we Freek de dierenman (Vonk?!) overigens goed gebruiken. Zoveel grote insecten, ja echt heel heel groot zo ongeveer als mijn hand. En heel veel vogels en vlinders. Als heldinnen op sokken versneld ons looptempo heel erg als we een onwijs intens hard geluid horen. Watttt is dit, het lijkt echt nergens op maar is veel te dichtbij. Later bleek het een soort zwijn te zijn wat ons wellicht na floot maar zich niet durfde te laten zien, flauw hoor.

Terug in het chaotische Santa Marta pakken we de bus naar Minca wat hoog in de bergen ligt. Ons hostel staat bekend om kleurrijke hangmatten en onwijs grote netten waar je op kunt liggen. De stromende regen geeft ons een gave jeep tocht door de met modder bedekte bergwegen. De avond zijn we compleet afgebrand door de korte nacht in Tayrona en na een heerlijke passionfruit cocktail slapen we heerlijk in de hangmatten. In de ochtend kijken we wederom over een prachtig groen berglandschap met Santa Marta in de verte. We maken een tochtje naar een waterval en kunnen eronder lekker zwemmen. Aangezien onze telefoons beide nog steeds in de running zijn nemen we de mijne mee het water in voor wat foto's, het lukt nog ook, we worden zo zelfstandig en verstandig beste mensen! Ook gaan we naar een viewing point hoger gelegen, mooiiiiii! Ohja ook Minca heeft muggen, de volgende twintig.

We ontmoeten een hoop Nederlanders (soort zoekt soort, super origineel wel) en spelen de hele avond drankspelletjes. Echt vet ideaal omdat de nodige cocktails je jeuk op een of andere manier verlichten. Na de tweede nacht in de hangmatten gaan we per motor bergafwaarts en terug naar Santa Marta, super vet maar ook wel een beetje eng omdat ze nogal onbesuisd rijden. We overleven de toffe rit en zijn inmiddels onderweg naar Cartagena, alweer de laatste stop van onze reis...