We gaan weer vliegennnn

Na een heerlijk ontbijt met verse smooties gaan we met volle buik op naar Guatape. Het vullende ontbijt gaf mij zo'n ontzettend grote after diner dip dat ik de gehele busreis heb liggen slapen. Ik zal het wel nodig hebben gehad. Ruim twee uur later werd ik wakker in een prachtige omgeving met uitkijk op de grote rots wat als trekpleister voor het gebied geldt.

Toen we in Guatape gedropt werden wisten we nog niet dat we even later aan een haast onmogelijke reis naar ons hostel zouden beginnen. Half uur rondgewandeld en veel mensen aangesproken met de vraag waar Happy Buddha hostel is. Of ja aanspreken, dit blijft een enorme opgave door dat Spaans want veel hebben we daar nog niet van opgestoken. We komen er helaas achter dat ons hostel meer dan tien kilometer terug ligt, fouuuuutje. Gelukkig wil een tuctuc ons brengen (zo'n klein gemotoriseerd driewielertje), mijn god wat een rit! Haast onbegaanbare bergwegen worden afgetourt met gevaar voor eigen leven want dat ding kantelt behoorlijk makkelijk denk ik. Uit ongemakkelijkheid en lichte spanning hebben we ons kapot gelachen maar we kwamen aan bij een prachtig hostel met monsterlijk mooi uitzicht.

Snel daarna de zevenhonderd trede tellende rots beklimmen en genieten van de mooie groene en vol met water rijke omgeving, wauw!!! Na een fotoshoot van onszelf plus een verzoek voor een foto met costaricanen te hebben geaccepteerd gaan we lekker een biertje drinken. Lekker, totdat we ontdekken dat het kristal achtige laagje zout is in plaats van suiker en we dus beide uit reflex de eerste slok over tafel spugen.

De hele nacht regent en onweert het zo hard, dat heb ik nog nooit zo gezien. De lucht kleurt paars en flitsen verlichten het gigantische gebied bij middernacht.

De volgende dag gaan we naar (een van de???! ) Pablo Escobar zijn giga gigantische vakantie verblijf wat hier ook ligt. Noem wat je wilt en het 'was' er, explosies hebben er een soort groen gegroeide reünie van gemaakt. Prachtig! Na een fantastische pool party waar het nieuwe liedje van Jody Bernal het overigens heel goed deed, gaan we met een party bus terug naar Medellín.

Met veel hoofdpijn en moeite volgen we de dag erna een escobar tour in Medellín zelf. De monotone, gebrekkig Engelse spraak van de tourguide maakte dat we het alleen maar zwaarder kregen. Leuk om het verhaal te horen, of ja leuk kun je het niet noemen. Wat een bizar verhaal eigenlijk, enge genialiteit is het. Over de tour zelf zijn we niet heel enthousiast. Enkel de foto met Roberto Escobar (jaaaa ja de broer van) liet ons een redelijk voldaan gevoel overhouden aan deze tour. Haast blind en doof maar pakte ons wel stevig vast, 'daar houd hij wel van' zei de tourguide, okeeee dan... Gewoon lachen en bedankt zeggen...

We maken nog een ritje in de kabelbaan over een minder bedeelde wijk van Medellín en zijn vervolgens heel blij om ons bed te zien. Een klein powernapje laat ons twee uur later wakker worden waarna we genieten van heerlijk Indisch eten. Laatste avondmaal in Medellín. Wat kun je hier heerlijk eten! De wijk Poblado waar wij hebben geslapen is helemaal ingesteld op de backpackers en is dus super leuk om te verblijven!

Het vliegtuig gaat binnen enkele minuten opstijgen naar Santa Marta, richting Caribisch gebied!!!

Nog anderhalve week maar dit eerste deel was al zooo gaaf!